Música para días de inverno

Nesta novela técense dúas historias persoais que se enguedellaninevitablemente coma o bruar dunha melodía intimista, ergueita dunxeito doce e acre ao tempo.O rexoubo dun soño a pique de esmorecer e a esperanza dunha nova vida, secundada polas inevitables ansias dun progreso negado pola posguerra e a represión, viste de lembranzas áspalabras que toman o protagonismo nestas páxinas.A música eríxesecoma unha especie de leitmotiv que soa de fondo, versando sobre áprohibición por parte das férreas tesoiras da censura de determinadosestilos como o jazz provinte de latitudes norteamericanas, chegando aconsiderar os seus ritmos como algo propio da poboación afroamericanae polo tanto, unha música propia do mesmo demo.A deslexitimización do emprego do idioma galego no ensino por parte de franquismo ou aactividade incesante producida nalgunhas vilas galegas, coaexplotación do cobizado volframio para abastecer ao réxime nazidurante a Segunda Guerra Mundial, tamén se converten en pezasesenciais do crebacabezas no que por veces semella converterse esterelato. A memoria histórica e a dignidade das persoas que foronrepresaliadas polo torgo das súas ideas, son postas en valor a xeitode sentida homenaxe, nunha narración onde a historia e o presente seconxugan nestas páxinas nas que aniña a intriga.