MEMORIAS DUNHA VACA MARELA

Eu son a Cachorra. Unha vaca. Pero non unha vaca calquera. Son unhavaca marela. Unha rubia galega. Unha vaca da casa, agora enxermada emarota....Afonso Eiré fai reaparecer a Cachorra, aquela protagonista de Eu tamén fun coas vacas que, agora, nos fala directamente para contarnos a súa vida.Unha vida que tamén é a transformación dunha explotación gandeira, que vai desde a corte a un moderno estábulo, desde a gandería desubsistencia a explotación industrial.Desde o traballar xunguidas ao carro e ao arado, ao tractor con aireacondicionado e música estereofónica, desde o pacer no monte, aaparición do pastor eléctrico e a estar todo o día estabuladas, desdea chegada das vacas pintas, á desaparición das vacas marelas."Eu son a única vaca marela, a única vaca da casa que queda no lugarde Lucenza".E A Cachorra cóntao todo con ollos que o viron e sabiduría de telovivido.Desde os anos que se facían cartos vendendo o leite á ruína dosgandeiros e o peche continuo das granxas.Nesta historia inventada, pero tremendamente real, descríbese tamén atransformación e o declive das aldeas. Coa mestría de narradorsingular que é Afonso Eiré, de quen co?ece do que fala e sabe contalopara enchernos de lembranzas. Tamén nos alporiza e nos enche decarraxe... Ou nos fai soltar unha gargallada. A vida mesma, os amosretratados por unha vaca!.A Cachorra fálanos dun tempo que foi e dun tempo que pasa.Memorias dunha vaca marela: o libro que as lectoras e lectores estaban agardando e que nunca esquecerán, pois ollaranse nel, dun xeito oudoutro, retratados.Deixouno escrito Castelao: "O día que saibamos o que val unha vaca,Galiza quedará redimida".