Küskünüm Yagmurlara

Nereden bilebilirdi, sefil yasantiya ipotek ettigi evin bir gün bir sarsintida catlayabilecegim.. Yavrusunu enkazda arayacagini... Yavrularinin saclarini oksarken, yüreginin böylesine yanginlarda yanacaginiYagmur siddetini giderek artiriyordu. Cadirda insanlar birbirine siki, simsiki sariliyordu simdi, herseye ragmen ayakta kalabilmek icin. Cadirlarin dip kismina döktükleri kumlar akip giden sulara karisiyor, tabanlarda kuru yer kalmiyordu.Evler bir tarafta yapayalnizdi.Insanlar bir baska sefildi bu kis.Kendi daha sefildi...Yagmurun altinda o soguk mezarda yatanyavrusunu düsündükce, iceri girmek istemedi.Bulutlarla aglamak, akip gitmek istedi, sel olupgecmise... Tüm gözyaslarini silmek istedi...Tüm hatalari da...Cadirin kuytu kösesine cömelmis, dipten kayankum tanelerine bakiyordu.Yagmura yalvariyordu icin icinAlin beni de götürün buralardan...Ya da yagmayin onsuz...Benim yerime aglamayin artik...Ölmüslerin adina, ölememislerin adinaaglamayin...Küskündü yagmurlara...Onsuzluga yagan yagmurlara...