Kresteki Yabani

Dünyaya aglayarak geliriz. Büyümekse bir hayal kirikligi sürecidir; yine de bir an önce büyümek isteriz. Büyüdükten sonra ise cocuklugumuzdaki yasama sevincini özleriz...Cünkü cocuk soru soran, arastiran, merak eden, oyun oynayan, bir haz yaratigi dir; oysa büyüdükce arzulari körelir, ilgileri azalir ve yetinmeyi bilen bir eriskine dönüsür. Cocugun ilgi ve merakinin özellikle cinsellikle ilgili oldugu, sorunlarindan ve oyunlarindan bellidir. Cocuk, cinselligi bilmek ister, büyüklerse baska bir seyi, kültürü ögretmennin pesindedir. Psikanaliz bilincdisini, icgüdüyü ve cocugu kültürün karsisina koyarak onlari neredeyse ideallestiriri. Arzularin cocugu gelecege yönelttigi varsayilarsa, büyüme de hazlarin azaltilip daraltilmasi olarak düsünülebilir. Demek ki cocuk büyüdükce hep bir seylerden feragat edecektir. Kres cagindaki cocuk da toplumsallasma adina kültüre ve dolayisiyla kültürün tasiyicisi dile katilirken hic vazgecmek istemeyecegi bir seyi birakmak durumunda kalmis gibidir; ifadesiz benligidir bu, dil öncesi benligi...Ödipal cocuk kendi cinsel arastirmalarina atiliken, sözcüklerin olmadigi, tutku dolu bir hayat vardir geride. Psikanalizin ortaya cikaracagi da sözlü iletisimin olmadigi bu durm ile dili kullanabilme yetisi arasindaki catisma ve isbirligidir. Cünkü konusmayi ögrenirken konusmayan yanimizi da canli tutabiliriz. Gelisimi yalnizca dinsel becerilerin edinilmesi olarak tanimlamasak, ifadse becerisi olan ve olmayan benlikler arasindaki alisverisi cocukta daha iyi besleyebiliriz. Kimine göre en büyük cagdas psikanalitik düsünürlerden biri olan Adam Philips bu kitabinda hepimizin icinde sürüp giden yabani ile egitilmis cocuk, sinirsizca düs kuran ile bilimci arasindaki o bitmeyen catismayi anlatiyor. Bu catismanin herhangi bir tarafini secmeden, birlikte beslenme ve cogalma olasiliklarini arastirarak hayata karsi saglam, ergin bir ilgi uayandirmayi amacliyor.