Jasnopis

Krzysztof Siwczyk nalezy do autorow, ktorzy w przestrzeni kolejnych ksiazek staraja sie penetrowac coraz to nowe poetyckie idiomy. Zmieniajaca sie poetyka jego wierszy wskazuje mi.in na inspiracje tradycja awangardowa i neoawangardowa, na kwestie kryzysu jezyka i proby jego przezwyciezenia. W tworczych poszukiwaniach towarzyszy mu zawsze przychylnosc czytelnikow i krytyki. O "Dokad badz" , poemacie nagrodzonym w 2015 roku Nagroda Koscielskich pisano , ze "to jedna z najjasniejszych gwiazd polskiej poezji ostatnich lat" ( Krzysztof Koniuszy) czy "Piekna ksiazka"( Piotr Sliwinski). O nowym tomie pisze sam autor: Jasnopis to proba nowego jezyka, zaledwie przymiarka do gramatyki przeczutej epifanii mowy, ktorej zrodlem jest inne, nowe zycie - zycie pojedyncze, odmienne. Tylez bliskie, co obce w swoim pokrewienstwie. Jednoczesnie Jasnopis otwiera sie na kazde dopowiedzenie lektury. Tam, gdzie rezygnuje z arbitrazu interpunkcji, wola o czytelne dopelnienie. Tam, gdzie zmilcza fakty, rozposciera sie przestrzen kreacji, za ktora stoi w rownym stopniu autor jak i czytelnik. Tam wreszcie, gdzie naduzywa przerzutni, przerzuca odpowiedzialnosc za wlasne zachwyty i zwatpienia w strone tego, kto czyta dlugo w noc przy niewyraznym swietle.