Opowiadania zebrane

Rozmowa z Grzegorzem Cieplym, wspolwlascicielem wydawnictwa vis-a-vis/etiuda, wydawca "Opowiadan zebranych" Jana Himilsbacha Jan Himilsbach to kolejny, po Wiechu, czysto warszawski pisarz, ktorego teksty ukazuja sie w Panskim, bylo nie bylo krakowskim, wydawnictwie... - Bardzo lubie opowiadania Himilsbacha, a w latach 90. nie mial on szczescia do wydawcow. Gdy skontaktowalem sie z wdowa po pisarzu, ktora Himilsbach nazywal pieszczotliwie Basica, okazalo sie, ze jest ona strasznie nieufna. Na poczatku lat 90. jakies wydawnictwo wydalo opowiadania jej meza, ale Basica nie zobaczyla ani grosza. Ale Panu udalo sie przelamac te nieufnosc... - Nawet sie zaprzyjaznilismy. Basica to urocza starsza pani. Jest z wyksztalcenia biologiem, pracowala jako nauczycielka, potem w jakims instytucie naukowym. Tak naprawde jest nieco inna, niz przedstawial ja w swych opowiesciach maz. Co ciekawe, swego czasu "Trybuna" doniosla o jej smierci, co okazalo sie informacja nieco przesadzona... Basica miala chyba ciezkie zycie. Jak wspomina dzis meza? - Oni sie naprawde strasznie kochali... Maz sni sie jej po dzis dzien. Wbrew legendzie, Himilsbach wcale zony nie bijal, bywalo wrecz przeciwnie. W kazdym razie Basica przyznala mi sie do kilku takich przypadkow. Co znalazlo sie w "Opowiadaniach zebranych"? - Przede wszystkim teksty znane z opublikowanych jeszcze za zycia autora zbiorow: "Monidla", "Przepychania" i "Lez soltysa" oraz, co najwazniejsze, kilka opowiadan odnalezionych przez Basice w kanapie. A poniewaz Basica ma jeszcze dwa tapczany, trzeba je bedzie przeszukac. Czy udalo sie Panu przy okazji dowiedziec czegos nowego o autorze? - Himilsbach udzielil ponad 700 wywiadow. Nie chcial sie powtarzac, wiec chetnie zmyslal. Pare znanych anegdot udalo sie zweryfikowac, sa prawdziwe, co do paru nie uzyskalem tej pewnosci. Na przyklad? -Nie wiem, czy prawdziwa jest jedna z najlepszych opowiesci... Rzecz dzieje sie w warszawskim SPATiF-ie. Wchodzi Himilsbach, oczywiscie pod wplywem, i wola: Inteligencja, wypier..... ! Sala zamarla. Naraz wstaje Gustaw Holoubek i mowi: Nie wiem, jak panstwo, ale ja wypier... Rozmawial Wlodzimierz Jurasz