Imperium znakow

Roland Barthes (1915-1980), jeden z najwazniejszych francuskich intelektualistow XX wieku, wspoltworca semiologii, w tej ksiazce napisanej po podrozy do Japonii w 1970 roku stworzyl dzielo podwojne jak japonskie paleczki. Z jednej strony, oswiadczajac: "Wschod jest mi obojetny", przeprowadzil eksperyment myslowy z systemem znakow nazwanym umownie "Japonia". Inaczej niz w naszym codziennym zyciu nie ma tam mitow ani sensow, o ktore potykamy sie na kazdym kroku, jest natomiast to, czego nie maja zachodnie systemy: znaki sa, ale nie znacza. Za znakami nie stoja zadne ukryte sensy, wszystko jest takie, jakie jest. W tym miejscu pojawia sie druga strona ksiazki: impresyjny opis obserwowanej Japonii. Zycie miasta, targ, kuchnia, teatr, malarstwo, haiku, uchwycone w swej "bezsensowej" realnosci, takimi, jakie sie jawia obcemu widzowi, daja niezapomniany obraz japonskiej rzeczywistosci. Ten moze uboczny produkt zamyslu Barthes'a fascynuje jako rzetelna i paradoksalna "fenomenologia" systemu z zalozenia wymyslonego. "Imperium znakow? Tak, jesli ma sie swiadomosc tego, ze znaki sa puste i ze rytual pozbawiony jest boga". Moze i puste, ale jakiej urody pod piorem tak wrazliwego komentatora jak Roland Barthes!