Horyzontalne nierownosci edukacyjne we wspolczesnej Polsce

Istniejacy w Polsce przed 1990 r. system oswiaty, ktory na wyzszym szczeblu mial charakter elitarny, w krotkim czasie i dosc spontanicznie dostosowal sie do oczekiwan mas. W praktyce zmiany te nastepowaly w dwoch wymiarach. Pierwszy polegal na zwiekszeniu dostepnosci sciezek edukacyjnych prowadzacych do wyzszego wyksztalcenia oraz na wzroscie liczby miejsc na tym poziomie. Drugi obejmowal zmiany wewnatrz poszczegolnych szczebli i roznicowanie sie instytucji. W efekcie tych zmian doszlo do powstania rynku edukacyjnego oferujacego wieksze niz dotychczas mozliwosci elastycznego ksztaltowania karier. Nieuchronnie prowadzi to rowniez do zaostrzenia konkurencji miedzy instytucjami edukacyjnymi i podzialu na instytucje lepsze i gorsze. Warto wskazac w skrocie, co nowego do wiedzy o generowaniu nierownosci edukacyjnych wnosi moja ksiazka. Po pierwsze, inaczej niz dotychczas definiuje kluczowy obszar selekcji edukacyjnych - skupiam sie na aspekcie horyzontalnym, a nie wertykalnym. Po drugie, w badaniach koncentruje sie na ostatnich latach, traktujac okres powojenny tylko jako tlo tych analiz. Po trzecie, wyjasniajac nierownosci, odwoluje sie do teorii kapitalu ludzkiego i teorii racjonalnego wyboru, a nie - jak robia to autorzy innych prac - do tradycyjnych koncepcji konfliktowych i funkcjonalistycznych obecnych w badaniach nad stratyfikacja od wielu dekad. fragmenty Wstepu