Historia bezpieczenstwa wewnetrznego w Polsce

W prezentowanej ksiazce autor przedstawil na tle wydarzen politycznych i spoleczno-ekonomicznych dzieje ustrojowe instytucji bezpieczenstwa wewnetrznego w Polsce w okresie od polowy XVIII wieku do 1989 r. Swoja narracje rozpoczal od momentu proby tworzenia w Polsce zrebow nowoczesnego panstwa w II polowie XVIII w. na podstawie doswiadczen oraz idei Oswiecenia. To wowczas po raz pierwszy udalo sie uruchomic administracje rzadowa na poziomie centralnym, wlacznie z resortem spraw wewnetrznych, zarzadzajacym problematyka bezpieczenstwa wewnetrznego panstwa. Okres ponad stuletniej niewoli to czas implementacji rozwiazan ustrojowych z panstw zaborczych. Dosc czesto instytucje bezpieczenstwa tych panstw prowadzily dzialalnosc antypolska. Z kolei krotki, dwudziestoletni okres niepodleglosci w okresie miedzywojnia to czas tworzenia w trudnych warunkach instytucji i formacji zajmujacych sie ochrona bezpieczenstwa panstwa i obywateli, ktore uzyskaly akceptacje spoleczna oraz duza wiarygodnosc na arenie miedzynarodowej. Ten potencjal zostal zniweczony w czasie II wojny swiatowej. Funkcjonariuszy, pracownikow policji, KOP, Strazy Granicznej czekal tragiczny los. Epilogiem tej narracji jest proba tworzenia na ziemiach polskich obcego modelu ustrojowo-politycznego, opartego na przemocy i braku demokracji. Podobnie jak w innych krajach tej czesci Europy podpora wladzy komunistycznej byly wzorowane na modle radziecka instytucje bezpieczenstwa. Kolejne, bardziej wspolczesne modele systemowe bezpieczenstwa po 1989 r. to juz temat na nastepna ksiazke.