Szara godzina

I znow zachcialo mi sie napisac kolejna ksiazke. Ale tak naprawde - ona pisala sie sama. Dyktowala ja egoistyczna koniecznosc pozegnania sie z moja publicznoscia. Jest w jakims sensie zamknieciem za soba drzwi. Ale zanim przekrece klucz, dziekuje Panstwu za to, ze byliscie w moim zyciu wartoscia najwazniejsza i najcenniejsza. Dlatego z ufnoscia oddaje sie w Wasze rece. Zofia Kucowna Zofia Kucowna - wybitna polska aktorka, niezwykla osobowosc, ktora talentem i praca podbila sceny najlepszych teatrow, opowiada o zyciu w teatrze i o teatrze swojego zycia. Szara godzina jest jej opowiescia o dziecinstwie spedzonym w Komorowie, pracy na uczelni ze studentami, wieloletniej dzialalnosci w ZASP-ie na rzecz Domu Aktora w Skolimowie. Artystka wszystko przeplata anegdotami, opisami zdarzen z zycia prywatnego i zawodowego. Nie jest latwo slowami oddac piekno ludzi, ich znaczenie dla nas, wage czasu, ktory przezylismy - a jeszcze trudniej dzieki nim trafic do innych ludzi, w sposob, ktory ich poruszy. Trzeba miec zdolnosc zaczarowywania slow, by zyly nie papierowym, ale prawdziwym zyciem, a do tego jeszcze otwarte serce i umysl na ludzi i swiat. Zofia Kucowna w Szarej godzinie potrafila nadac minionym dniom blask autentycznosci, choc wokol zmierzcha, a nawet zapadl juz zmrok. Twarze zszarzaly jak na czarno-bialej fotografii, a jednak dzieki slowom Autorki ozywaja w nas. Dzis przywyklismy do krzykliwych i kolorowych zdjec, nie zdajac sobie sprawy, ze paradoksalnie, wbrew tym barwom i zgielkowi, sa one martwe. I nieprawdziwe. I meczace. Dlatego z taka radoscia siegamy po Szara godzine. Po spokoj i piekno spojrzenia. Z dystansem i miloscia. Po jedrnosc i wyrazistosc slow, harmonijnie zlaczonych z madrym pogodzeniem sie z otaczajacym nas swiatem. Glebia wyobrazni i pozytywna energia spowoduja, ze Szara godzina porwie serca czytelnikow i na pewno nie beda zalowali czasu spedzonego z ta ksiazka. Tadeusz Zysk