Snieg przykryje snieg

Historia tajemnicy, milosci i relacji miedzy bracmi, ktorzy oddalili sie od siebie. 37-letni Dan (Daniel) Kaspersen wraca do malej rodzinnej wioski Skogli niedaleko Kongsvinger na pogrzeb brata. Wlasnie odsiedzial dwuletni wyrok za przemyt narkotykow i szuka dla siebie nowego miejsca w zyciu. Jego brat zmarl w tragicznych okolicznosciach: zostal znaleziony martwy w swoim samochodzie na podworzu malego gospodarstwa, ktore odziedziczyli po rodzicach. Dana dreczy pytanie, czy mial jakis wplyw na samobojstwo brata, ale nie potrafi znalezc na nie odpowiedzi. Podczas ostatniego widzenia z Jakobem nic nie wskazywalo na to, zeby brat cierpial na depresje. Dan nie radzi sobie z zaloba, poniewaz laczyla go z bratem wyjatkowo silna wiez emocjonalna - tym silniejsza, ze wiele lat temu w wypadku samochodowym stracili oboje rodzicow. Zamierza sprzedac gospodarstwo i wyjechac ze Skogli, jednak w jego zycie niespodziewanie wkracza Mona Steinmyra. Jej promienny usmiech staje sie pierwszym powodem, dla ktorego Dan przestaje spieszyc sie z wyjazdem. Tymczasem niejeden mieszkaniec Skogli dalby wiele, zeby jak najszybciej pozbyc sie go ze wsi, bo kiedy Dan zaczyna przegladac rzeczy brata, na swiatlo dzienne wychodzi wiele skrzetnie skrywanych tajemnic. Zal, tesknota i potrzeba bliskosci sa nicia przewodnia tej historii, ktora rozwija sie w kierunku psychologicznego thrillera, choc oczywiscie nie brakuje w nim wzruszajacego watku milosnego. Recenzje: Szybko zrozumialem, ze Levi nie pisze o Nich, ktorzy wypadli poza ramy spoleczenstwa, lecz o Nas, ktorzy zostalismy zepchnieci na margines. Bo przeciez lubimy myslec o sobie, ze My miescimy sie w ramach, prawda? W kazdym razie bliskie mi sa jego rozwazania o kruchosci zycia w formie poetyckiego humoru, ktory sprawia, ze opuszczamy garde na tyle nisko, by przeslanie zawarte w powiesci trafilo nas niczym przyjacielski, melancholijny cios zadany z wielkiego serca. Bent Hamer, rezyser filmowy, pisarz i producent Bardzo cenie sobie tworczosc Leviego Henriksena - z wielu powodow. Podam dwa: Levi jak malo kto potrafi pisac o meskiej wrazliwosci i sentymentalizmie. I stworzyl jedna z najwybitniejszych powiesci wspolczesnej literatury norweskiej: "Snieg przysypie snieg". Ingar Sletten Kolloen, redaktor, dziennikarz, biograf i pisarz Duzo czytam. Jednak rzadko doswiadczam poczucia takiej bliskosci i realizmu jak w przypadku ksiazek Leviego. Ujme to mozliwie najprosciej: dobrze jest go czytac. Rozpoznaje nastroj, styl i perspektywe - moze dlatego, ze ja tez urodzilem sie i wychowalem wsrod spokojnych lasow? Coz za dziwni z nas ludzie! Bardzo prosze, Levi: pisz wiecej! Knut Storberget, byly minister sprawiedliwosci Kiedy mysle o ksiazkach Leviego Henriksena, natychmiast nasuwaja mi sie skojarzenia z wielkimi amerykanskimi pisarzami, takimi jak William Faulkner, Cormac McCarthy i Richard Ford (...) Jego postacie czesto zmagaja sie z powaznymi trudnosciami, a mimo to wciaz tli sie w nich nadzieja. Po prostu dobrze czuje sie w swiecie Leviego Henriksena i trudno mi sie oderwac od jego ksiazek. Moze dlatego, ze sa to ksiazki z dusza? Christer Mjaset, autor ksiazek: "Lekarz, ktory wiedzial za duzo" i "Biale kruki" Levi Henriksen (ur. 15 maja 1964 w Kongsvinger) - norweski pisarz, dziennikarz i muzyk. Zadebiutowal w 2002 roku zbiorem opowiadan "Feber" (Goraczka). Dwa lata pozniej wydal powiesc "Snieg przykryje snieg". Zebral za nia swietne recenzje i w tym samym roku otrzymal Nagrode Norweskich Ksiegarzy. Szwedzki aktor Tomas Norström i rezyser Alexander Moberg wykupili prawa autorskie do filmu. W 2012 roku Henriksen wydal pierwsza ksiazke dla dzieci pt. "Engelen i Djevelgapet" (Aniol w Diabelskim Kanionie), ktora ma zostac sfilmowana przez Tomasa Backströma.