Fantomowe cialo krola

Ksiazka jest propozycja przepisania historii Polski oraz opisania jej spoleczno-kulturowej tozsamosci przy pomocy narzedzi teoretycznych, ktore albo w ogole albo w niewielkim tylko stopniu wykorzystano kiedykolwiek w tym celu - teologii politycznej, Lacanowskiej psychoanalizy, teorii systemow-swiatow, studiow postkolonialnych, ontologii wydarzenia Alaina Badiou czy teorii hegemonii. Tytulowa figura "fantomowego ciala krola" nawiazuje do koncepcji "dwoch cial krola" przedstawionej niegdys blyskotliwie przez Ernsta Kantorowicza w ksiazce pod takim samym tytulem. Poprzez metafore fantomowego ciala Sowa opisuje I Rzeczpospolita, ktorej kondycje determinowal przede wszystkim szereg brakow. Pokazuje, ze poczawszy od smierci Zygmunta II Augusta, ostatniego dziedzicznego krola Polski i Litwy, Rzeczpospolita nie istniala jako panstwo w scislym tego slowa znaczeniu, ale byla raczej fantomem, urojeniem, wyobrazeniem, uroszczeniem. Owo nieistnienie polozylo sie cieniem na losach Polski od wczesnej nowoczesnosci wiekow XVI i XVII, przez rozbiory az po czasy wspolczesne. Fantomowe cialo krola nie jest jednak typowa praca historyczna. Jej przedmiot to przede wszystkim wspolczesna Polska i jej problemy z nowoczesnoscia. Na kartach ksiazki w zaskakujacy i - jak sie okazuje - inspirujacy sposob Wallerstein spotyka sie z Gombrowiczem, Brzozowski z Lacanem, Lefort z Andersonem a Gramsci i Laclau ze staropolskimi sarmatami, aby wyjasnic zagadke, jaka byla i jest Polska.