Dzihad i samozaglada Zachodu

Listopad 2014 roku. Za szesc tygodni mialo dojsc do zamachu islamistow w Paryzu, niewiele wczesniej w Internecie pojawil sie kolejny filmik pokazujacy, jak czlowiek z zaslonieta twarza podcina blizniemu, kleczacemu przed nim, gardlo. Scena typowa. Ubrany na czarno mezczyzna chwyta swa ofiare za wlosy i przeciaga nozem po szyi. Nie widac dokladnie jak czerwien krwi laczy sie z pomaranczowym kolorem dziwnego kombinezonu, stroju dla tych, ktorzy nie chcieli wyznac Allaha. Ostatniego dnia tego miesiaca swiatowe media zajmowaly sie jednak czym innym. Nie opisywaly strachu i przerazenia niewinnych, nie troszczyly sie o los idacych pod noz. Skupily sie na wizycie glowy Kosciola katolickiego w Stambule. Postawmy sie sytuacji tych wszystkich chrzescijan, ktorzy sa przesladowani dla imienia Chrystusa. Zastanowmy sie co czuja. Jak zareagowaliby na slowa papieza, ze mufti mu wszystko wyjasnil i ze w Koranie mowi sie o Maryi i Janie Chrzcicielu. I ze po tych slowach odczul spontaniczna potrzebe modlitwy. Czy poczuli, ze zostali zdradzeni, porzuceni, wydani na pastwe przesladowcow? Dlaczego maja ginac obstajac uparcie przy tym, by wlasnie nie modlic sie i nie czcic Allaha w meczetach, skoro Ojciec swiety pokazal, ze to naturalne i zwykle? Wystarczylo, ze wszystko wyjasnil mu mufti. Pawel Lisicki w kontrowersyjnej i bardzo madrej analizie przyczyn zagrozenia ze strony Islamu, ktorego tak boi sie cywilizacja zachodu. Czy to, ze Europa uwaza sie za chrzescijanska uratuje ja czy pograzy? Kazdy kto leka sie ekspansji Dzihadu albo ja lekcewazy myslac, ze nas to nie dotyczy, powinien przeczytac ta ksiazke.